Hoe ze precies in mijn keuken terecht was gekomen weet ik eigenlijk niet meer. Dat maakt ook niet uit, want ze was er. Misschien had ik haar meegevraagd. Misschien had ze zich opgedrongen. Misschien was het iets dat we al veel eerder hadden afgesproken, een afspraak die ik nu vergeten ben. Misschien had ik haar een keer de sleutel gegeven en was ze er al voordat ik thuis kwam. Ik weet het niet meer. Het leven zit zo vol mogelijkheden.

Ze stond met haar rug naar me toe, leunde lichtjes tegen het aanrecht. Sneed een komkommer met een aardappelschilmesje in flinterdunne plakjes, omdat ik geen dunschiller bezit. Aan mij besteedde ze geen aandacht. Ze droeg een lichtblauwe jurk en had blote benen. Het moet zomer zijn geweest. De jurk eindigde net op haar knieën, soms kon ik haar knieholtes zien, soms niet. Wie draagt in vredesnaam een lichtblauwe jurk tijdens het koken?

Van een afstandje sloeg ik haar gade. Ik geloof dat ik in de deuropening stond. Ik keek naar de regelmatige beweging van haar armen, hoe haar ellebogen telkens naar achteren en naar voren gingen. De jurk liet ook haar armen bloot, en haar hals. Ze had haar haren opgestoken, maar een dwars plukje had zich uit haar knot ontworsteld en krulde nu sierlijk naar beneden, over het midden van haar nek. Ze had haar ketting niet om, die dag.

Toen ik uitgekeken was ben ik naar haar toe gelopen, heb mijn handen op haar schouders gelegd, ze naar beneden laten zakken, over haar bovenarmen. De ruwe, koele stof ging over in de zachte warmte van haar huid. Ik legde mijn voorhoofd tegen haar achterhoofd, bewoog met mijn neus van achter haar oor naar haar nek en het kuiltje bij haar hals en weer terug. Een kruidige geur drong mijn neusgaten binnen en ik zuchtte. Zij was ondertussen met snijden gestopt.

Ze droogde haar handen aan de doek die naast haar lag en ik weet nog dat ik me afvroeg of ze die doek daar speciaal voor dit moment had neergelegd. Ze wrong zich uit mijn omhelzing los en draaide twee kwartslagen zodat we elkaar aankeken. Ik legde mijn handen weer op haar bovenarmen, zij legde de hare op mijn borst en boog licht haar hoofd. Met haar wijsvingers tekende ze twee cirkels, trok een lijn tot aan mijn navel, bewoog haar handen toen weer omhoog zodat ook zij mijn schouders omklemde en ging vervolgens richting mijn hoofd. Met haar vingertoppen raakte ze mijn haar aan, ik voelde haar nagels over de stoppels krassen. Ze had haar ogen gesloten.

Ik deed precies hetzelfde als zij, maar dan net iets anders. Tekende met mijn wijsvingers langs de randen van haar jurk, over de bovenkant van haar borsten, richting het midden, legde mijn handen toen om haar middel en kneep haar zachtjes. Ze verroerde zich niet. Ik plaatste mijn handen op haar dijen, bewoog ze omhoog naar haar heupen, haar billen, en weer terug op haar schouders. Raakte haar sleutelbenen aan, omklemde haar nek, streelde haar wangen met mijn duimen. Ook mijn ogen waren dicht. Ik kuste haar en zij kuste mij terug en toen ik mijn ogen open deed raakte ze met haar vinger mijn neusbrug aan en lachte. Daarna ging ze verder met koken. Hoe ze eigenlijk precies in mijn keuken terecht was gekomen weet ik niet meer, maar ik vermoed dat ze op dezelfde manier weer is weggegaan.

Meer korte verhalen lezen? Misschien is dit, dit of dit dan wat voor jou!