Een terugblik op het jaar 2024
“How to do things with words*”, dat staat op een groot vel papier dat het afgelopen jaar naast mijn bureau hing. Dat vel papier moest een soort vision board worden, een collage met afbeeldingen en citaten, bedoeld als visuele weergave van wat ik belangrijk vind en waar ik naartoe wil.
Mijn “vision board” van 2024 is een samenraapsel van allerlei verschillende plaatjes, waar geen rode draad in te ontdekken valt (ik heb daar zelfs andere mensen voor geraadpleegd). Het grappige is dat ik me dus ook heel vaak zo voel over alles wat ik in mijn leven doe, met name in mijn werkende leven: het is een samenraapsel. Mijn interesses en bezigheden lijken alle kanten op te gaan.
Zo schreef ik in dit jaar voor basisschoolkinderen over de feestdagen van verschillende culturen in Nederland en maakte ik toetsen voor het middelbareschoolvak maatschappijleer. Ik creëerde een compleet ABC over korstmossen en schreef acht korte verhalen voor Zusterhood, waar ik kleine boekjes van maakte. Ik gaf creatieve schrijfworkshops en een heuse schrijfcursus om ook anderen tot schrijven aan te zetten, en volgde zelf ook een cursus, waarbij ik leerde om juist beeld bij woord te maken. Ik interviewde mijn moeder die met pensioen ging en schreef voor haar een Woordportret, motiveerde mezelf om in november 50.000 woorden op papier te zetten voor een verhaal waar ik al sinds 2018 mee rondloop én bedacht samen met mijn geliefde De narratieve werkplaats.
Soms denk ik dat ik één ding zou moeten kiezen, één ding om op te focussen. Om daar vervolgens heel goed in te worden. Maar dat wil ik helemaal niet. Want wat ik doe en wat mij interesseert gaat misschien alle kanten op, toch is er een overeenkomst, en dat is wat mijn “vision board” me heeft laten zien. Het zijn allemaal dingen die ik doe met woorden. En dingen die ik met woorden wil blijven doen. Ook in 2025.
*”How to do things with words” is de titel van een boek van de Britse taalfilosoof J.L. Austin. Kort gezegd gaat het erover dat je taal niet alleen gebruikt om dingen te beschrijven, maar dat je taal ook kunt inzetten om iets te doen. Dit noem je een taalhandeling of taaldaad.