Ik weet het nog goed, toen ik je vond
hoe je daar lag op de grond in de modder
en ik naast je stond en je zag.
Je lag daar, achtergelaten, verloren, gehavend,
versleten, in de kreukels, met vlekken, vale plekken.
De tijd laat niemand heel.
Ik weet nog hoe je keek, toen je zei: “Neem me mee”.