Je hoeft het niet allemaal zelf te doen

“De mythe van autonomie heeft ons ingepeperd dat we het allemaal zelf moeten doen. Maar hoe doe je dat?“ las ik in Het verhaal van je leven van Mieke Bouma. Dat deed me terugdenken aan toen ik begon met het schrijven van mijn roman. Ik deed alles alleen en was er ook van overtuigd dat ik alles alleen moest doen. Anderen betrekken of om schrijfbegeleiding vragen, dat kwam simpelweg niet in me op.

Ik was vastberaden om het boekidee niet te laten verdrinken in mijn oceaan van andere ideeën, maar het tot een goed einde te brengen. Dus besteedde ik er superveel tijd aan. Deed ik mee aan NaNoWriMo en schreef in één maand 50.000 woorden. Had altijd een notitieboekje bij me voor geniale invallen. Zocht op internet naar allerlei schrijftips, inspiratietips, uitgeeftips, enzovoorts. Bedacht voor mezelf allerlei routines en gewoonten om maar aan het schrijven te blijven. Maar uiteindelijk liep ik toch een muur, want schrijven is nou eenmaal niet iets wat je helemaal alleen kan doen. En dus meldde ik me in 2017 aan voor een schrijfopleiding.

Vygotsky en sociaal leren

Dat ik dacht het allemaal alleen te moeten doen, is denk ik zowel iets persoonlijks als iets maatschappelijks. Ik ben graag alleen en doe graag alles alleen; maar we leven ook in een maatschappij waarin steeds meer nadruk wordt gelegd op individualiteit. Volgens mijn theorieboek van Narratieve therapie is het idee van zelfstandige individuen niet ontstaan vanuit een observatie van de mens, maar vanuit een economische behoefte. Tijdens de industriële revolutie was er behoefte aan mensen die een taak volledig zelfstandig kunnen uitvoeren. Dat mensen geen losstaande entiteiten zijn, maar ook onderdeel zijn van een omgeving (en dat dat voorwaarde is voor psychische gezondheid) werd voor het gemak over het hoofd gezien.

En net zoals een mens doorgaans niet in afzondering leeft, leert een mens ook niet in afzondering. Volgens de Russische ontwikkelingspsycholoog Lev Vygotsky zijn leren en ontwikkelen vooral sociale gebeurtenissen: mensen kunnen groeien in samenwerking. Sociaal leren dus. Vygotsky had het over de zone van naaste ontwikkeling: het gebied tussen wat een mens al weet en wat een mens zou kunnen weten. Doordat iemand je ondersteunt of begeleidt, je de nodige informatie aanreikt, kun je vaak meer dan je in eerste instantie dacht.

Meters maken door schrijfbegeleiding

Precies zo heb ik het ervaren. Toen ik aan mijn opleiding begon, kreeg ik de schrijfbegeleiding die ik nodig had. Binnen zeer korte tijd ging ik met grote stappen vooruit. Ik zou haast willen zeggen dat ik al heel snel die opleiding niet meer nodig had, maar dat is natuurlijk onzin. Ik had het juist nodig. Ik kon groeien, mezelf ontwikkelen, beter worden, omdat ik samen met anderen leerde. Omdat ik leerde door anderen en met anderen. Je hoeft namelijk niet altijd alles helemaal zelf te doen.

Wil jij ook graag schrijven, maar loop je vast? Schrijfbegeleiding biedt een uitkomst! Ik bied verschillende begeleidingstrajecten aan, afhankelijk van jouw wensen. Neem vrijblijvend contact met me op via info@schoonschrift.com om de mogelijkheden te bespreken.