Ergens in mei nam ik me voor om elke ochtend een halfuur te schrijven rondom het thema verbinding en dat hield ik ook een hele tijd vol, totdat de wereld weer de gebruikelijke snelheid aannam en ik weer allerlei sociale verplichtingen had. Toen vulde mijn hoofd zich weer met ruis en werd ik vaak wakker met allerlei ideeën over wat ik die dag nog moest doen, waardoor ik me een soort mistwolkje voelde dat langzaam door de dagen zweefde.
Op veel dagen schreef ik wel, maar hield ik het niet langer dan tien minuten vol en was het niet bijster intelligent wat ik opschreef. Meer zo van verbinding is weer ver te zoeken elke dag is grijs en ik voel me overal van afgescheiden en gisteren voelde ik me zo verbonden met de wereld dat ik tot half vier in bed lag. Een heleboel dagen schreef ik ook gewoon helemaal niets.
Dit klinkt een beetje treurig en dat is het misschien ook, maar ik heb een oplossing. Eentje die heel goed werkt, maar die ik soms aan de kant schuif omdat het heel saai, degelijk en avontuurloos lijkt. (Hier voer ik dan een goed gesprek met mezelf, over dat hele dagen in bed liggen nietsdoen ook saai en avontuurloos is). De oplossing is het bedenken van een structuur. Dat geeft houvast.
Mijn dagstructuur is heel simpel. Ik sta op rond acht uur, zet koffie, schrijf en halfuur en ga dan ontbijten. Om half twaalf zet ik nog een keer koffie. Om één uur ’s middags lunch ik. Rond zeven uur ga ik avondeten. Om half elf ’s avonds zet ik thee en daarna ga ik slapen. That’s it. Daartussenin kan ik doen wat ik wil. Voor veel mensen komt dit wellicht heel rigide over, maar dat is het niet. Als ik deze vaste ijkpunten niet aanhoud, komt een dag op me over als totale chaos. Dat is prima voor één dag, maar niet dagen, weken, maanden achter elkaar.
Zo’n structuur geeft mij namelijk de ruimte om mijn dag op een zinnige en fijne manier te vullen. Ik kan mijn dagactiviteiten erin passen, en het geeft me ook duidelijkheid over wanneer ik bijvoorbeeld werk en wanneer niet. Daardoor heb ik minder het gevoel dat de dagen voorbijvliegen. En dat maakt weer dat ik me beter voel.
PS: Een structuur bedenken kan niet alleen helpen als je het gevoel hebt dat de dagen voorbijvliegen. Het helpt ook heel erg bij schrijven, omdat het richting geeft. Zo bedacht ik bijvoorbeeld samen met Pieter een structuur voor zijn serie essays. Ik ben namelijk niet alleen goed in het bedenken van een structuur voor mezelf, maar doe dit ook voor anderen.