Is het makkelijker om te schrijven in een omgeving met weinig afleiding? In de eerste week van maart verbleef ik een aantal dagen in Overasselt, in salonwagen De Clef. Een minivakantie afgezonderd van de buitenwereld, zo had ik mezelf beloofd. Tijd om te lezen, schrijven, slapen en wandelen.

De salonwagen was een minihuis op wielen, met alles wat ik nodig had en vooral niet veel extra: een slaapkamer (voor het slapen), een zitgedeelte (om te lezen), een eethoek met grote tafel (om aan te schrijven), een keuken en en kleine badkamer met douche en toilet. Vrolijk ingericht met veel wit en behang met bloemen en vogels. Tussen de bomen, met uitzicht op een weiland, een uitstekend startpunt voor een dagelijkse wandeling.

Tijd vrijmaken om te schrijven was de belangrijkste reden om er “even tussenuit” te willen. Thuis is er namelijk altijd afleiding. Altijd zijn daar allerlei taakjes die gedaan kunnen worden: huishouden, tuin, boodschappen, werkdingen, ga zo maar door. En Instagram, Whats’App, het constant bereikbaar zijn en alles binnen handbereik hebben. In De Clef was er geen wifi en dus was ik onbereikbaar.

Wat was het leven heerlijk eenvoudig. Elke dag werd ik om half acht gewekt door een vogelconcert. Dan zette ik koffie, schreef een halfuur en ging ontbijten. Rond half tien was het tijd voor een wandeltocht van ongeveer twee uur. Na die wandeltocht was er koffie, lezen en lunch. In de middag schreef, sliep of las ik. Als het donker werd maakte ik het avondeten klaar en ook de avond was voor lezen, schrijven of slapen.

De mate waarin ik genoot van die eenvoud riep de vraag op wat ik thuis allemaal zou kunnen weglaten. Waar ik mijn aandacht zo ongemerkt aan weggeef. Die afleiding komt niet alleen van buitenaf, maar is misschien vaak ook intern. Ik hoefde tijdens deze minivakantie ook niets van mezelf.

Om de vraag te beantwoorden die ik in het begin stelde: het is niet zo dat deze minivakantie ervoor heeft gezorgd dat ik in een week een compleet nieuw boek geschreven heb. Wel heb ik met meer focus aan een van mijn persoonlijke schrijfprojecten gewerkt. Ook heb ik twee boeken uitgelezen (Wilder Girls van Rory Power en Onzichtbaar van Paul Auster).

Wat ik het meeste heb gedaan is slapen. Dat was blijkbaar ook erg nodig.